مقاومت زمین چیست؟ | آشنایی با مفاهیم اولیه
فهرست مطالب
مقاومت زمین چیست؟
مقاومت زمین معیاری است که نشان میدهد سیستم الکترودها چقدر در برابر جریانهای الکتریکی مقاومت میکند. به عبارت ساده، مقاومت زمین میزان مانعی است که جریان الکتریکی هنگام عبور از الکترود به داخل خاک تجربه میکند.
این موضوع از اهمیت بسزایی برخوردار است، زیرا در مواقع بروز خطا یا نقص در مدارهای الکتریکی (مثلاً در صورت اتصال کوتاه یا نشت جریان) عملکرد صحیح سیستم الکترود تضمین میشود تا جریان الکتریکی به سرعت و با کمترین مقاومت به داخل زمین تخلیه شود. در نتیجه، کاهش مقاومت زمین به معنای افزایش ایمنی سیستمهای الکتریکی و کاهش خطر برقگرفتگی، آسیب به تجهیزات یا حتی حوادث آتشسوزی است.
عوامل مؤثر بر مقاومت زمین عبارتند از:
- نوع خاک: خصوصیات خاک (رس، شنی یا حاصلخیز) تعیینکننده میزان رسانایی آن هستند. به طور معمول، خاکهای مرطوب و حاصلخیز رسانایی بهتری نسبت به خاکهای خشک دارند.
- میزان رطوبت: رطوبت بالا باعث کاهش مقاومت و افزایش رسانایی الکتریکی خاک میشود.
- دمای محیط: دماهای بالاتر معمولاً باعث افزایش رسانایی میشوند و دماهای پایین این روند را معکوس میکنند.
- ترکیب و طراحی الکترودها: نوع، عمق، تعداد و جنس الکترودهای استفاده شده نقش مهمی در تعیین سطح مقاومت زمین دارند.
- موارد افزودنی: استفاده از مواد شیمیایی یا افزودنیهایی مانند نمک یا ذغال اطراف الکترود میتواند باعث بهبود هادایت خاک و کاهش مقاومت شود.
در مجموع، مقاومت زمین پایین به معنای یک سیستم الکترود مؤثر و ایمن است که در مواقع اضطراری جریانهای ناخواسته الکتریکی را به صورت سریع تخلیه میکند و از بروز حوادث احتمالی جلوگیری میکند.
الکترود زمین چیست؟
الکترود زمین یک رسانای فلزی است که برای ارتباط مستقیم سیستمهای الکتریکی با زمین استفاده میشود. این قطعه مهمترین بخش یک سیستم الکترود (یا ارتینگ) است و نقش اصلی آن انتقال ایمن جریانهای الکتریکی نشتکرده یا اضافی به داخل خاک است. این کار برای محافظت از افراد، تجهیزات و جلوگیری از بروز حوادث مانند برقگرفتگی یا آتشسوزی ضروری است.
ویژگیهای اصلی یک الکترود زمین:
- جنس: مس: رسانایی بالا و مقاومت در برابر خوردگی (رایجترین ماده). فولاد گالوانیزه: مقرونبهصرفه و مناسب محیطهای مرطوب. استیل ضدزنگ: دوام عالی در خاکهای اسیدی یا شور. میلههای روکشدار (مسی یا فسفربرنز): برای افزایش طول عمر.
- شکل و طراحی: الکترودها ممکن است به صورت میلهای، صفحهای یا نواری باشند. نوع و شکل آنها براساس شرایط محیطی و نیازهای پروژه انتخاب میشود. طبق مبحث 13 مقررات ملی ساختمان، این الکترود به طور کلی بر دو نوع ساده و اساسی تقسیم بندی میشود. الکترود زمین اساسی شامل میلههای متعدد، الکترود افقی، الکترود صفحهای و حلقهای است. تمامی الکترودهای زمین در وبلاگ توتال الکتریک معرفی میشوند.
- نصب: الکترودها معمولاً در عمق مناسبی از خاک قرار داده میشوند تا با رطوبت خاک تماس بهتری داشته باشند و مقاومت زمین کاهش یابد.
این الکترودها در طراحی سیستمهای الکتریکی حیاتی هستند و به کاهش مقاومت زمین کمک میکنند تا یک مسیر ایمن و مؤثر برای تخلیه جریانهای ناخواسته به زمین فراهم شود.
شینه اتصال زمین چیست؟
شینه اتصال زمین یا MET (Main Earthing Terminal) یک نقطه مرکزی برای اتصال تمام هادیهای زمین در یک ساختمان یا سیستم الکتریکی است. هدف اصلی آن جمعآوری و یکپارچهسازی اتصالات زمین برای ایجاد یک مسیر با مقاومت پایین به زمین و تضمین ایمنی سیستمهای الکتریکی است.
ویژگیها و وظایف MET
- مرکز اتصال: تمام هادیهای زمین از تجهیزات الکتریکی، شینهها، تابلوهای برق و سایر نقاط الکترود به MET متصل میشوند.
- کاهش مقاومت: MET به کاهش مقاومت در مسیر تخلیه جریانهای خطا یا نشتی به زمین کمک میکند.
- ایمنی: تضمین میکند که در صورت بروز خطا، جریان الکتریکی به سرعت و به شکل ایمن به زمین منتقل شود، که این امر خطر برقگرفتگی و آسیب به تجهیزات را کاهش میدهد.
- ساختار: معمولاً از یک صفحه یا نوار فلزی رسانا (مانند مس) با سوراخهایی برای اتصال هادیهای زمین تشکیل شده است.
- محل نصب: معمولاً در نقطهای مناسب در نزدیکی تجهیزات اصلی یا ورودی ساختمان قرار میگیرد.
MET در استانداردهای ایمنی و طراحی سیستمهای الکتریکی اهمیت بالایی دارد و نقش اساسی در بهبود عملکرد سیستم الکترود ایفا میکند.
اصول مقاومت الکترود زمین
هدف از سیستم الکترود زمین، ارائه یک مقاومت کم برای جریانهای خارجی است که ممکن است باعث آسیب، خطر یا اختلال در تجهیزات شوند. این جریانها در صورتی که به درستی از طریق الکترود به زمین منتقل شوند، بهصورت ایمن تخلیه خواهند شد.
مقاومت به سه مؤلفه اصلی تقسیم میشود:
- مقاومت مواد الکترود و اتصالات آنها
- مقاومت تماس بین الکترود و خاک اطراف آن
- مقاومت خاک اطراف
مقاومت الکتریکی مواد تشکیلدهنده الکترود زمین بهصورت عمدی در پایینترین سطح ممکن نگه داشته میشود تا سهم آن در مقاومت کلی سیستم زمین قابل چشمپوشی باشد. این ویژگی برای اطمینان از عملکرد بهینه سیستم زمین و هدایت مؤثر جریانهای خطا به زمین ضروری است. در این میان، مس بهعنوان مادهای ایدهآل شناخته میشود، چرا که علاوه بر رسانایی الکتریکی بسیار بالا (تقریباً 100% IACS)، از دوام مناسبی در برابر عوامل محیطی برخوردار است. میلههای زمین (Ground Rods) معمولاً بهصورت هسته فولادی با پوشش مسی تولید میشوند که این ترکیب هوشمندانه هم رسانایی الکتریکی مطلوب و هم استحکام مکانیکی لازم برای نصب در انواع خاکها را تأمین میکند.
در محیطهایی که احتمال خوردگی مواد وجود دارد، مانند مناطق مرطوب یا خاکهای اسیدی، از میلههای فولادی گالوانیزه استفاده میشود که با لایهای از روی پوشش داده شدهاند. این نوع الکترودها اگرچه رسانایی کمتری نسبت به نوع مسی دارند، اما مقاومت بهتری در برابر خوردگی از خود نشان میدهند. در برخی موارد خاص مانند تأسیسات دریایی یا مناطق با خوردگی شدید، از میلههای استیل ضدزنگ استفاده میشود که بالاترین مقاومت در برابر خوردگی را ارائه میدهند. برای اطلاعات تخصصیتر درباره انتخاب جنس مناسب الکترود زمین با توجه به شرایط محیطی و الزامات فنی، میتوانید به مقاله جامع “انتخاب جنس الکترود زمین” در وبلاگ توتال الکتریک مراجعه نمایید.
عوامل مؤثر بر مقاومت تماس الکترود و خاک
مقاومت تماس بین الکترود و خاک در صورتی که مواد الکترود هنگام نصب تمیز و بدون پوشش باشند و خاک بهطور محکم فشرده شود، ناچیز است. حتی میلههای فولادی زنگزده مقاومت تماس کمی دارند زیرا اکسید آهن به راحتی آب را جذب میکند و مقاومت آن کمتر از اکثر خاکها است (البته میلههای زنگزده ممکن است به مرور زمان دچار تخریب شوند که این امر اثربخشی آنها را به شدت کاهش میدهد).
بهطور کلی، مقاومت خاک اطراف، بزرگترین مؤلفه از سه جزء مقاومت الکترود است. یک سیستم الکترود دفن شده در خاک، جریان را به تمام جهات منتشر میکند و در نهایت جریان در فاصلهای براساس مقاومت خاک در برابر جریان، تخلیه میشود که این مقاومت با رسانایی خاک اندازهگیری میشود.
سیستم الکترود شامل تمام اجزای فلزی دفن شده و به هم متصل است، از جمله میلههای الکترود، شبکههای الکترود، صفحات فلزی دفن شده، سیستمهای شعاعی، سیمهای افقی دفن شده، پوششهای چاههای آب، خطوط آب فلزی دفن شده، الکترودهای دفن شده در بتن (زمین اوفر یا Ufer Ground) و سازههای فلزی ساختمان.
مدلسازی مقاومت زمین با لایهبندی خاک
الکترود را میتوان مانند یک پیاز نصف شده، به عنوان لایههایی از خاک که اطراف آن قرار گرفتهاند تصور کرد، به طوری که هر لایه دارای ضخامت یکسان باشد. لایهای که نزدیکترین فاصله به الکترود دارد کوچکترین سطح مقطع را دارد و بیشترین مقاومت را ایجاد میکند. لایه بعدی سطح مقطع بزرگتری دارد و مقاومت کمتری ارائه میدهد و همینطور ادامه دارد. در نهایت، فاصلهای وجود خواهد داشت که در آن لایههای اضافی خاک دیگر تأثیر قابلتوجهی بر مقاومت نمیگذارند. مقاومت الکترود نسبت به زمین دورافتاده اندازهگیری میشود، که این زمین خارج از نفوذ الکترود قرار دارد. یک سیستم الکترود بزرگتر نیازمند فاصله بیشتری است تا تأثیر آن به سطح ناچیزی کاهش یابد.
دیدگاه دیگر در مورد این لایههای خاک، بهعنوان مقاومتهای موازی است. نزدیکترین لایه دارای مقدار واحدی مقاومت است. لایه بزرگتر بعدی دارای سطح بیشتری است، بنابراین معادل چندین مقاومت واحد بهصورت موازی است. هر لایه بزرگتر مقاومت معادل کمتری دارد زیرا دارای مقاومتهای موازی بیشتری است.
مقاومت خاک اطراف بستگی به رسانایی خاک دارد. رسانایی خاک با واحدهای اهممتر (ohm-m) یا اهمسانتیمتر (ohm-cm) اندازهگیری میشود و نشاندهنده مقاومت بین دو سطح مقابل یک مکعب 1 متری یا 1 سانتیمتری از ماده خاک است. رسانایی خاک به نوع خاک، میزان نمک موجود در آن، میزان رطوبت و دما بستگی دارد. خاکهای یخزده و بسیار خشک، عایقهای خوبی هستند (دارای مقاومت بالا) و برای الکترودها مناسب نیستند.
در وبلاگ توتال الکتریک، میتوانید مطالب مربوط به اندازهگیری مقاومت زمین، که ادامه همین مطلب است را نیز مطالعه فرمایید.